Uchiha Sun

Ağzımı atkımla kapayarak sağıma soluma bir paranoyak gibi bakarak yürüyordum. Amacım farkedilmeden bir binanın içine sızıp exploding kunailerden koymaktı. Tabiiki önce nöbetçileri halletmem gerekiyordu. Ellerine kunailerini alarak sinsice içeri sızmaya çalışacaktı. Sinsi olmaya özen göstererek içeri en sessiz durumunda girecekti. Nöbetci Shinobi ile arasında 10 santimetre ne vardı ne yoktu. Kunaisini acımasız bir biçimde saplayacakken ayak sesleri işitti ve ordaki kutuların arkasına geçti. Biraz sonra 10-20 kişi gelmişti. Kahkaha seslerinden sarhoş olduklarını düşünüyordum ve tabiikide sarhoşlardı. Onların pis kokuları burnuna geldikçe "Sanırım Öldüm. Sanırım Öldüm ve Cehenneme gittim." diyecek kadar kötü kokuyorlardı. Cebindeki bandajı çıkardı ve katlanan bandajı açtı. Adeta bir ip gibi dönen ve ucuna demir takılan bandaj kopmayacak kadar dayanıklıydı. Bir anda ortaya çıktı ve bandajlarını salladı. Tamamen sarhoş olsalarda biliçleri yerindeymiş gibi dövüşüyordu. Onları Taijutsu ile yenebilirdim. bandajlarımdan birini birinin kafasına vurmaya çalıştım ancak adam geriye çok ani atılarak bana vurmaya çalıştı ancak eğildiğim için arkadaşına gelince kavgaları başladı. Dövüş yetenekleri sarhoşkende aynı olabilirdi ama akılları gitmişti. Büyük bir kavga başlamıştı ve 50'ye yakın kişi daha geldi ve kavga büyüdü. Banada vuruluyordu ancak kimin vurduğunu kalabalıktan ve seslerinden anlamıyordum. Burnumun üstüne gelen yumrukla yerde kaldım ve birkaç kişi beni ayaklarıyla ezmeye başladılar. Canım fena halde yanıyordu ve bir yandan da burnum kanıyordu. bir anda kalabalıktan sıyrıldım ve kenarda ağlayan bir bir çocuk gördüm. Bir çocuk gibi küçük değildi de 16 yaşında biriydi. "Ne oldu?" diye sordum. Çocuk ağlayarak cevap verdi: "Şu yerdeki adamı görüyor musun? O benim abim ve yaralı şu an.Aslında bunların bazıları sunalı, bazıları otolu. O yüzden ansızın kavga ediyorlar. Normalde başlatana saldırırlardı. Ancak belli değil sanırım." dedi çocuk ağlayarak. Kavgayı o başlatmıştı ve onun yüzünden insanlar ölebilirdi. Ancak acımasızlığını ile ayağa kalktı ve bandajları çıkararak havaya atlayıp yerdeki birinin kafasına vurdu. Adam kıskıvrak düşmüş ve kafasını tutuyordu. Kafasından kanlar bir nehir gibi akıyordu adeta. Adam ölüm ile yaşam arasında kalmıştı ve hareket etmiyordu. Biri onun burnuna yumruk atınca o kişiyi bu sefer görmüştü ve bandajları ile dönerek 5-10 arası adamları yere yıkmıştı. Adamların acı dolu inlemeleri duyuluyordu yerlerden. Sargısını bir anda o kadar sert vurdu ki bir adama adamın kafasında demirleri kırılmıştı. Ardından mecburen yumruk dövüşüne başlamıştım ve tekmemi adamın suratına geçirmemle adam yerden kalkamadı. Ardından arkamdan bana tam biri vuracakken eğildim ve adeta bir boksör gibi yumruklarımı karnına indirdim. Adam birkaç saniye sonra acıdan yerde kıvranmaya başladı. Kavga böyle uzamaya devam etti ve son 3 kişi kalmıştı. Ben ve 2 en iyi adam. Adamlarda erdeyse bir sıyrık bile yoktu ancak ben yaralıydım ve burnum ile nefes alamıyordum. Adamlar bunu anladığı için önce bana saldırdılar. Beni yere itip çiğnerlerken yakında kırılan bandajımdaki demirin büyük bir parçasını ayağa kalkarak birinin kafasına indirdim. Adam önce biraz sallandı ancak ardından yeri boyladı. Burnumun acısı dinmek bilmiyordu. Adam ile ben neredeyse eşit acıyı paylaşıyorduk çünkü adamın kafasında kırarken parçalanan parçalar ona da gelmişti. Ayağa kalkamayacak hale geldim ve adam bir köşeye ben bir köşeye çekildim. Ağlayan çocuğun abisini omuzlayarak çocuğun olduğu yana götürdüm. Adam ve ben çok yaralandığımız için topallıyordum. Adamı kardeşinin yanına götürdüm ve kardeşinin eli yeşil olup yaralarına dokundu. Yaraları kısa süre sonra dinmeye başlayan adam kendine geldi ancak ayağa kalkacak dermanını olmadığı için köşeye yaslandı. Çocuk mutlu gözlerle bana baktı ve konuşmaya başladı : "Teşekkür ederim" dedi ve bana yeşil renge dönen eli ile yaralı bögelerime dokundu. Ardından ona herşeyi anlatmaya başladım : "Kavgayı ben başlattım ve görevim bu binayı havaya uçurmak. Kardeşini al ve burdan git. Ben adam ile ilgilendikden sonra exploding kunaileri binaya yerleştircem. Acele et ve git!" dedim. Çocuk apisini yavaş yavaş yanımızdaki kapıdan yerde sürükleyerek götürmeye başladı. Ben de adam ile ilgilenecektim. Kunaimi çıkarıp ayağa kalktım. Adam da iyileştirme seti ile kendini iyileştirmişti. Kunaisini eline alıp bana doğru koştu. Adam ta msaplamak üzereyken yere eğildim ve yuvarlanarak arkasına geçtim. Bıçağımı boynuna doğru salladım. Acaba boynu kopmuş muydu? Gözlerimi kapayarak yaptığım bu saldırıyı suratıma fışkıran kan ile başarılı olduğunu anladım ve kunaileri binanın katlarına yerleştirmek için en üst kattan başlayarak yerleştirecektim. En üst kata çıkarken bir kavga daha gördüm. Bu bina sıkıntılarla dolu bir ringdi adeta. Onların arasından kolayca geçmek için köşelerden yürüdüm ve biri tam vurcakken yana kaydım ve yumruğu duvara geldi. Dönerek suratına bir tekme attım ve adam yere düştü. Saniyelerce yerde kaldı. Bina 8 katlıydı ve yukarı çıkmak çok çok zor olacaktı.En üst kata çıktıımda liderlerinin odasının kapısından geçecektim. En üst kat burası olduğu için ilk önce oraya koycaktım kunaileri. İçeri girer girmez kunaimi ile uyuyan liderin boğazına sapladım. Adam uyuduğu için sessizce öldü. Kunaileri gerekli yerlere attım ve aşağı inmeye başladım koşarak. 8. Kat patlayınca herkez yukarı çıkmaya başladı. Merdivene barikat kuran adamları duvardan duvara atlayarak atlattım ve 7. kata yerleştirdim. Artık aşağı katlar tenhaydı çünkü tüm Shinobiler 7. kata gelmişlerdi. Çok hızlı bir şekilde gerekli yerlere kunaileri attım ve dışarı çıktım. Ben çıkar çıkmaz muhteşem bir patlama sesi duyuldu. Görevimi tamamlamıştım ve evimin yolunu tutmuştum.