Ryo'nun Evi

Yorucu bir gündü Ryo için.Bütün gün babasının eşyalarını toplayıp durdu evde.Canını sıksa da yardım etmeliydi babasına.Eşyaları her hareket ettirişinde toz kalkıyordu.Kafasını pencereye doğru çevirdiğinde içeri doğru süzülen ışığa baktı.Toz taneciklerinin uçuşunu seyretmek onun az da olsa yorgunluğunu aldı.Yere çömelip sırtını duvara yasladı.Derin bir nefes alıp verdikten sonra nefesini pencereye doğru bıraktı.Toz taneciklerinin uçuşması hızlandı.Gözüyle hepsini teker teker izliyordu.O sırada pencereye bir serçe kondu,küçücük bedeniyle içeriye bakındı.Ryo'nun gözü ona döndü.Kısa bir süre kuşu süzdü ve ardından "Ne kadar hoş bir görünüşün var...Benim gibi değilsin" diyerek iç geçirdi.Eli sol gözüne gitti,olmayan gözüne.Bunu farkettiğinde Ryo'nun boş bakan gözünde bir mana belirdi,acı...

Sabahın ışığıyla aydınlanan odayı hüzün aldı.Ryo,kendini tutamayıp o anıyı hatırladı.Kendisi o karmaşık zihninde,anılarında kayboldu...Serçe onu dikkatlice süzüyordu...

"Köyün sokaklarında ilerliyordum,o zaman küçüktüm.Babam bana bir tomar kağıt almam için para vermişti.Bende onları almak için Chiyuki'nin dükkanına gidiyordum.Kendisi yaşlı bir medik ninjadır.Tozlu yollarda koşarak onun sokağına gittim.Hava çok sıcaktı,sanki otlar bile alev alacaktı.Sokağa vardığımda dükkanı görmüştüm.Koşmamı sürdürürken birtakım sesler duydum.Kafamı o yöne çevirdiğimde birkaç ninjanın çalıştığını gördüm.Samanla doldurulmuş bebeklere kunai ve shuriken fırlatıyorlardı.Onlara öylece durup bakakaldım.Bebekler tam benim tarafımda duruyorlardı,ilk başta tehlikeli olduğunu düşünmemiştim.Ama sonra bir adamın çığlıyla irkildim. "Dikkat et !" diye bir çığlık.Kulaklarımda yankılandı.Dikkatim bir an dağıldı ve etrafıma bakınıp yoluma devam ettim.Çığlığın hangi adamdan geldiğini anlamadım ama bu olay benim ordan hızlıca uzaklaşmamı sağladı.Dükkana gidip kağıtları aldıktan sonra koşarak sokağa çıktım.Ninjaların ordan geçerken geleceğimi değiştiricek büyük bir olay yaşadım.Sol gözümde bir acı hissettim.Çok büyük bir acı.Bağırmamak için kendimi zor tuttum.Sağ gözümle kağıda baktıktan sonra kan damladığını gördüm.Acı beni öldürüyordu,beni yavaş yavaş öldürüyordu.Elimdeki kağıtları bırakıp gözümdeki şeyi çektim.Elime bir kunai ve göz geldi...Benim gözüm.Bunu kim yapmıştı? Öfkem acımı bastırdı ve bağırarak gözümü yedim.Öfkemden nevrim dönmüştü.Etrafıma vahşice bakınıyordum.İntikam arzusuyla bakınıyordum.O an ki Ryo ben değildim.Farklı bir Ryo'ydu bu.Bana doğru koşan Chiyuki'yi hatırlıyorum.Ondan sonrasında öfkeme rağmen bayılmışım.Uyandığımda herşey çok farklıydı.Elimi sol gözüme getirdiğimde bir boşluk farkettim.Ağlamak istedim ama olmadı.Kendimi sıkıca kastım.O sırada Chiyuki gelip beni sakinleştirdi. 'Sakin ol evlat...Herşey geçti...'.Her kelimeyi bir şefkatle söylüyordu.Uzun zamandır muhtaç olduğum şefkatle...Ertesi gün uyandığımda yeni bir suratla güneşe merhaba dedim.Tek gözüm olmadan,onun yerine bir göz bandıyla selamladım güneşi."

Anılarıyla boğuşurken Ryo aniden irkildi.Babasının "Ryo!" diye bağırışıyla irkildi.Gözleri aniden açıldı ve hemen sesin kaynağına yani penceredeki babasına döndü.Evin dışından başını içeriye doğru uzatmış,işaret parmağında da serçe duruyordu.İkisi meraklı gözlerle Ryo'ya bakıyorlardı.Ryo sersem bir ifadeyle onları selamladı.

"Özür dilerim baba,yorgunluktan uyuyakalmışım.Biliyorsun,sabahtan beri eşyalarını topluyorum" dedi ve kafasını hafifçe yere eğdi.Ardından babası "Hah,boşver.Az kaldı,işimiz bitmek üzere.Gün batmadan gitmiş olurum" dedi.Parmağında serçe kanatlarını çırparak havalandı ve evin içerisine doğru süzüldü.Ryo uçan kuşa aldırmadan ayağa kalktı ve işine devam etti.Ardından babası da pencereden kayboldu.

Ryo işini yavaşça yapıyordu,tembel birisiydi açıkçası.Ağır ağır eşyaları bavullara koyuyordu.Etrafına baktığında bunun son bavul olduğunu farketti."Oh,bitti..." diyerek gerindi ve bavulu sırtlayıp evin önüne çıkardı.Babası hemen eşikte üç bavulla onu bekliyordu.Ryo kafasını kaldırıp babasına baktığında gün ışığında babasının ne kadar yaşlı olduğunu hatırlıyordu.Yüzündeki ifade bilgeceydi.Görmüş geçirmiş gözleriyle Ryo'yu biraz süzdü."Evlat,ayrılma vakti geldi."

"Evlat,uzun konuşmak istemiyorum.Kısa bir veda olsun,ileride zaten görüşeceğiz.Beni her zaman nerede bulacağını biliyorsun değil mi?" dedi babası,elini Ryo'nun omzuna koyarak.Ryo sakin bir sesle "Evet baba,biliyorum.Seni özleyeceğim." diye cevap verdi.Babası tebessüm ederek "Bende...Sana iyi şanslar evlat!" dedi ve o koca cüssesiyle bavulları sırtladı.Arkasına bakmadan yoluna devam etti.Kayığına binip gidecekti.Ryo derin bir iç geçirmeyle babasına baktı.Ardından eve girdi.İçeri baktığına birkaç eşya ve onların üstüne konmuş serçeyi gördü.Serçeye hitaben "Yalnızlığımda tek dostum sen olucaksın ha? Sevindim.Artık beni dinleyecek biri var.Serçe dostum,sana yiyecek birşeyler getireyim" dedi ve hızlıca yiyecek birşeyler bulup geri döndü.Sol elinde bir avuç pirinç vardı.Elini serçeye doğru uzatıp "Al,karnını doyur" dedi.Serçe eline atlayıp pirinçleri yemeye başladı.Ne kadar ilginçtir ki serçe Ryo'dan ve babasından hiç korkmadı.Ryo bu olayı düşünürken hala içi yalnızlıktan sızlıyordu.Hep yalnızdı ve yalnız ölücekti muhtemelen.Elindeki pirinçleri yiyen serçeyi korkutmadan yere çömeldi ve pirinçleri yere döktü.Serçe yere atlayıp yemesine devam etti.Ryo ise yere uzanıp tavanı seyretti.Çok yorulmuştu ve dinlenmesi gerekiyordu.Kendini kaldıracak gücü bulamadı ve uzandığı yerde uykuya daldı.

Güneş tüm kudretiyle gökyüzünde yükseliyor,kuşlar yuvalarından çıkıyordu.Gecenin karanlık örtüsünden iz kalmamıştı.Yavaş yavaş canlılar uykularından uyanıyorlardı.

Ryo'nun evinin içine de ışık girmeye başlamıştı.Ev çok sakindi.Hiçbir ses bu sessizliği bozmak istemezdi.Minik serçe,Ryo'nun sağ elinin kenarına tünemiş,uyuyordu.Ryo ise boylu boyunca uzanmış,huzurlu bir görünüyordu.Başka biri onu izliyor olsa,onu asla uyandırmak istemezdi.Ama güneş laf dinlemez,yükselmesine devam etti.Ev aydınlandıktan sonra Ryo yavaş yavaş uyandı.Başını sağa sola çevirdi ve en son ne yaptığını hatırlamaya çalıştı."Hah,sızmışım..." diye söylendi.Sağ eline baktığında serçenin tünemiş olduğunu gördü.Elini yavaşça çekerek "Bu kadar uyku yeter küçük dostum" dedi.Kuş,ani bir hareketle uyku pozisyonunu bozdu.Ardından kendine özgü bir ses çıkartıp havalandı.En yakındaki yüksek noktaya konup ordan Ryo'yu seyretmeye başladı.Ryo ise ayağa kalkmış üzerini temizliyordu.Pencereye doğru gitti.Yüzüne yoğun bir şekilde güneş ışığı vuruyordu."Yeni bir gün...Bakalım bugün neler olacak?" diye iç geçirdi ve arkasını güneşe çevirip yiyecek birşeyler bulmaya çalıştı.O sırada "Keşke herşeyi 2 gözümle görebilseydim..." diyerek derin bir nefes aldı.Eşyaların arasında kalan pirinçleri topladı.Ardından mutfağa gidip biraz meyve aldı.Elindeki birkaç pirinç tanesini pencereden attı.Meyveleri yıkayıp temizledikten sonra serçenin yanına geri döndü.Tam önündeki duvara dayanarak elindeki meyveden bir ısırık aldı ve söze girdi. "Küçük dostum,bu seninle geçireceğim ilk gün.Şimdiden beni biraz tanımalısın.Benim senden tek istediğim beni dinlemen." dedi ve kendi kendine güldü."Peh,şu halime bak.Dediklerimi anlayacağını umuyordum.İyice kafayı sıyırmışım ben." diye ekledi ve bir süre sustu.Elindeki meyveden tekrar bir ısırık aldı ve devam etti."Küçük dostum,ben göründüğüm gibi biri hiç değilim.Kendimi kısıtlayarak bu kadar sağlam durabiliyorum.Manevi anlamda maskem olmasaydı,şuan şuracıkta ağlıyor oluyordum yalnızlığımdan.Lakin ben kendimi kontrol edebilen biriyim.Güçlü olmak istiyorsam duygularımı saklamalıyım" dedi ve bir ısırık daha aldı.Serçe dediklerini anlamış gibi göründü ki lafları bittikten sonra kendine özgü seslerle ciklemeye başladı.Ryo'nun suratında bir gülümseme oluştu ve "Tahmin ettiğimden daha zekisin.Sana bir ad bulmak isterdim..." dedi ve elindeki meyveden son bir ısırık aldı.Ardından pencereden aşağıya attı.

Bugün Ryo zihnini dinlendirmek istiyordu.Açık havada biraz dolaşma ona iyi gelebilirdi.Ama serçesini de kaybetmek istemiyordu.Serçe için deposunda bulunan bambulardan bir kafes yapmak istedi.Depoya inip bikaç bambu aldı.Onları ölçerek kesti ve ağaçlara özgü bir salgıyla bir araya getirdi.Ardından duvara astı.İçine de serçeyi koymak istedi.İlk başta serçe kaçıp başka bir yere konmuştu ama sonra Ryo kafese pirinç koyunca kendisi girdi.Ryo kafesin kapağını kapatınca arkasını dönüp çantasını hazırlamaya çalıştı.O sırada serçesinin ötüşünü dinliyordu.Çantasına birkaç kitap,biraz meyve ve kendini korumak için birkaç malzeme daha aldı.Ardından o çok sevdiği şapkasını başına geçirip evinden çıktı.Evin önündeki yollardan birine sapıp dolaşmaya başladı.Bir yandan yürüyor bir yandanda zihnini temizliyordu.

"Biraz dolaşmaktan yorulmam ya?" diye gülerek yoluna devam etti.